Colombia, lo que es un pais hermoso y sorpredente!

Ola amigos y amigas,

Na alweer een maand in dit prachtige land te hebben gebivakkeerd, op veler verzoek een beknopte samenvatting (althans, dat is de insteek) van al het moois wat we tot nu toe gezien hebben!

Onze trip begon in Bogota, interessante stad, vooral moe en verreisd en niet heel veel zin om lang in een grote stad te blijven. Wel naar Cerro de Mosserate geweest, vet uitzicht punt over de stad. Later realiseerde we ons dat we naar Museo d´oreo (nee dat is het niet, even kwijt hoe het heet, in ieder geval het goud museum)(overigens wel veel van die koekjes gegeten) hadden moeten gaan en naar het Museo de Botero. Gelukkig hebben we in Cartagena de kleinere variant van het goudmuseum gezien en onze eigen mini-versie van een Botero op de kop weten te tikken, niets gemist dus.
Vervolgens met een klein (echt klein klein, ik bedoel, Mol is wel breed maar niet zò breed dat die normaal gesproken de helft van mijn stoel inneemt, nu was dit wel het geval) busje richting Villa de Leyva gereden. Onderweg nog een stuk of 20 mensen erin en eruit gelaten, kronkelend door de bergen, met file`s en zonder mogelijkheid tot plassen, begrijp je dat deze 7 uur durende trip intens was. Prachtig stadje overigens, heel snoezig en pittoresk. 2 nachten gebleven om vervolgens San Gil en Barichara aan te tikken. Niet heel boeiend, wel leuk gekampeerd ze noemde het glamping (glamorous + camping) dat was het niet, althans wij hadden een iets ander idee hierbij. Enfin, lekker met de bips in de natuur en heerlijk in de openlucht gedoucht.
Daarna hup in de nachtbus naar Santa Marta (OMG) 13 uur lang in -20 (ze zetten de airco lekker laag vanwege al die stinkende mensen in de bus) en toen twee dagen ziek geweest in Santa Marta (niet door de bus, wel darmen op hol van alles en nog wat). Gelukkig allebei ziek dus lekker op bed in de airco met de wc om de hoek. Santa Marta was niet boeiend, dus goede plek om ziek te zijn. Onze trip vervolgd richting Palomino, een prachtig rustig deel van de Colombiaanse kust, zowaar achterop gezeten bij de motorboys (sorry mam, maar zo gaat dat hier) en heerlijk aantal dagen genoten van het strand. Het hostel was overigens een soort graftombe (gezellige lampjes ontbraken), maar goed, we waren voornamelijk buiten.
Daarna een van de vetste dingen tot nu toe gedaan: een 4-daagse jungle-tocht naar Ciudad Perdida (voor de niet-spaans sprekende types onder ons, de verloren stad). 40 km lopen in 4 dagen zou makkelijk moeten lukken zou je denken, nou ik kan zeggen dat het zweet op plaatsen kwam waarvan we niet wisten dat dit kon. Bergje op bergje af met de mooiste natuur en uitzichten om je heen maakte die pijn in de voeten, schurende broekjes en zweet in de ogen meer dan goed. De trip erheen was al een hele beleving, er wonen daar nog 2 indigenous tribes (hmm misschien is dit dubbelop) in rieten huisjes met hun hele hebben en houden. Het voelde wel een beetje als aapjes kijken (die we overigens niet gezien hebben daar), maar de kinderen waren te mooi om geen foto´s van te maken. Ze verplaatsen zich te voet (mannen op rubberen laarzen en vrouwen op blote voeten (!)) of met een Mula (is het een ezel, is het een paard.. nee het is een muilezel!) al gebruiken ze dat laatste voornamelijk om voorraden aan te vullen. Jo, je hoeft Faber niet in een draagzak, hier dragen ze baby`s gewoon in een linnen tasje op hun rug, met het hengsel over hun hoofd (ook bergje op bergje af), een diepe, diepe buiging voor die vrouwen. Voor het eerst in een hangmat geslapen (best lekker, je kan zelfs in de foetus, wel koud aan de bips) en in de helderste rivier ooit gezwommen. Wat een beleving! Leuke mensen ontmoet en heel veel rijst gegeten.
Terug in Santa Marta lekker gedoucht en geslapen om onze weg te vervolgen naar Cartagena (jullie begrijpen dat er van die "beknopte" samenvatting weinig terecht komt). Cartagena was de eerste stad waar we andere Gringo´s tegen kwamen en zowaar goeie koffie konden drinken. Prachtige stad, erg Spaans (niet gek, de spanjaarden kwamen hier in 1500-nogwat aan land) heel veel verkopers die van alles en nog wat verkopen waarvan zij denken dat je het wilt hebben en de zee! Een weekje gekeuteld, gezwommen en gechilld. Daarna door naar Tolu een plek aan de kust die de meeste toeristen (dat zijn we toch echt) overslaan. Bij aankomst meteen een fietstaxi aangeboden gekregen (echt te gek, milieu vriendelijk en goed tegen het (groeiende) probleem obesitas) en de dag erna boottrip geboekt naar de San Bernado eilanden. Alles wat je bij Caribische zee en eilanden denkt dat is het. Papagaaien gezien, pelikanen (telt niet, hadden ze ook in Palomino) en heel veel wit zand en palmbomen. Bij aankomst moesten we vragen naar Wilber (lokale blije gast), hilarisch, ik in m´n beste spaans (bedenk je even dat ik 5 weken geleden alleen hallo, doei en bedankt kon zeggen) maar ze begrepen het gelijk. Door mangrove bossen, de zee en door het lokale dorp aangekomen bij een primitief maar prachtig hutje (4 bedden met z´n twee, geen ramen, alleen riet en zeewind) met letterlijk de zee aan onze voeten. Daar lekker geslapen, gekaart, vis met rijst gegeten en lekker aan het strand biertjes gedronken.
Die avond met de nachtbus naar Medellin en daar zijn we nu. Voor het eerst dat we engels kunnen praten (best jammer eigenlijk) en dat we nòg lekkerdere koffie kunnen drinken. We zitten in El Poblado een wijkje net zoiets als de Pijp in Amsterdam. Gek, maar wel heerlijk! Gister zowaar een concept store (!) gevonden en heerlijke fantastische vega-burger gegeten van linzen en tofu met bijgevoegd een basilicum-munt drankje. Totaal het tegenovergestelde wat we de afgelopen weken hebben gezien. Vandaag naar het Centro geweest, waar het wel weer het o zo vertrouwde Colombia is. Met een cable-car (net wintersport) over de sloppenwijk van Medellin heen geweest, indrukwekkend. Het contrast in deze stad is enorm. Morgen gaan we op een Pablo Escobar-tour. Voor degene die geen idee hebben (zoals ik) google het even. Twee Irish gasten ontmoet die dit hadden gedaan en zij waren erg onder de indruk. Het is natuurlijk wel een beetje vreemd, aangezien dit een van de grootste drugsbazen van de wereld is geweest. Hij is inmiddels dood, maar zijn broer leeft nog en is ook aanwezig in het huis waar je naartoe gaat. Kogelgaten, foto´s, jetski´s en auto´s, alles is nog aanwezig. De meningen zijn verdeeld hier in Medellin over deze tour, de Colombianen praten er niet graag over. Maar hebben gehoord dat een deel van de opbrengst naar een project voor kansarme kinderen gaat, mocht dat waar zijn maakt dat al wel iets goed. Oh vanochtend krachttraining gedaan op het buitenveldje met de stoere locals van Medellin. Bij gebrek aan sportschool, halters vast gemaakt aan kettingen waarvan je gebruik kan maken. Top!
We blijven nog ruim 2 weken in Colombia, omdat het zo leuk is en daarna vliegen we naar Brazil..! Lalalalalalalaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa! De foto´s volgen later.

Nu lekker genieten van een koud Aquilaaatje! Adioooooooos! Ciaaaaaao!

X

Mol & B