Heaps of b-e-a-utifulness!

Beste lezers,
Zoals belooft is hier het nieuwe verhaal, met nog betere en met nog scherpere analyses!

Na de aankomst in Darwin, wat is vernoemd is naar de evolutionaire Charles, konden we al snel de conclusie trekken dat het er warm en klam was. Na slenteren door het stadje zijn we lekker gaan chillen bij een restaurantje dat gelegen is aan het ‘strand en zwembad’ van Darwin. Het strand is 20 meter zand en het buitenzwembad was ook niet heel groot, maar prima voor de locals om in af te koelen. We hebben niet veel gedaan in Darwin, de eerste 2 nachten sliepen we in een motel buiten de stad en de andere nachten sliepen we voor het eerst in een hostel. Nou kan ik zeggen dat het hostel aan al onze verwachtingen voldeed, fijne geuren, goeie douches, schone wc’s en brakke backpackers. Maar des al niet te min, was het wel een ervaring die die ik niet had willen missen. In Darwin is er een openlucht bioscoop en natuurlijk hebben wij even een filmpje meegepakt! 127 hours, fantastische film, zeker kijken!

De 28ste was het zover om het National park Kakadu te gaan ontdekken. Om 7 uur werden we door onze gids (Barney) opgehaald in een 4wd voor onze tour. Onze groep bestond uit 9 man, een gezin van 3 (een papa, mama en zoon), 3 studentes uit Canberra die een week vrij hadden en een verdwaalde en zeer grappige Italiaan. Zo op het eerste gezicht een groep met veel verschillen. Vanaf minuut 1 was het erg gezellig en werd er heerlijk over Koetjes en Kalfjes gepraat. De eerste dag gingen we een krokodillen tour doen, maar voor de krokodillen tour, kon er geknuffeld worden met een slang, helaas mocht ik niet, omdat ik al zonnebrand had opgesmeerd, maar Blanche daar in tegen heeft er met volle teugen van genoten!! (al keek ze na een minuut erg benauwd, omdat die slang ‘wel heel strak’ om d’r nek zat..) Een krokodillen tour betekend 30 toeristen op een boot en dan kijken hoe krokodillen gevoerd worden. Door een stuk vlees aan een soort van hengel te hangen kwamen de krokodillen gretig om de boot af en tot onze verbazing kunnen krokodillen kaarsrecht omhoog komen uit het water. Ik kan wel zeggen dat krokodillen echt moordmachines zijn, puur instinct en happen maar!! Fantastisch!

Daarna gingen we op weg naar onze eerste slaapplek, maar niet voordat we hout hadden verzameld. Het was ‘back to nature’ waar de mens voor gemaakt is. Op ons eerste kamp werden de tenten opgezet. Waar normaal het gemiddelde koppel elkaar de hersens zou willen inslaan bij deze activiteit, ging het vrij aardig bij ons. We sliepen alleen in een binnen tent dus s’nachts viel je in slaap onder een sterrenhemel! Heel romantisch en geen muggen! Voordat we gingen slapen moest er nog wel op een digeridoo gespeeld worden. Een digeridoo is een instrument dat aboriginals gebruiken voordat ze op jacht gaan, want dat brengt dan geluk. Helaas zijn wij beide niet geslaagd voor de digeridoo cursus, maar gelukkig waren we niet de enige.

Na een mooie nacht onder de sterren was het tijd om watervallen te bezoeken en dan ook daar te gaan zwemmen. Na een meer dan hobbel rit waren we eindelijk aangekomen bij de Jim Jim Falls. Voordat er gezwommen kon worden hebben we wel 30 min moeten klimmen over rotsen, maar het was het meer dan waard. Het water moest iets van 5 tot 7 graden zijn geweest, want toen we er in zwommen konden we bijna geen adem halen door de kou. We hebben nog geprobeerd om onder de waterval te komen, maar door de stroming die er staat konden we helaas er net niet onder komen. We voelden ons net schipbreukelingen van de Titanic! Een geweldige ervaring om echt nooit te vergeten.

Na de Jim Jim Falls zijn we naar Gum Lom watervallen gereden, daar konden we weer zwemmen en daar zouden we ook slapen. Bij de Gum Lom waterval kan je omhoog klimmen zodat je op de top van de waterval komt. Voordat het water naar beneden valt heeft het nog een aardige route te gaan en in die route kon gezwommen worden. Meerdere kleine watervalletjes waar lekker in gezeten konden worden. Na het zwemmen hebben we genoten van een geweldige zonsondergang en kon er gekookt worden. Elke avond hebben we bij het kampvuur gezeten, alleen hier waren kikkers groter dan een vuist. Er heerst een plaag van deze giftige kikkers in Australië, ze doden alles wat hun opeet. Dus, toen Blanche ze ontdekt had op haar trip naar de wc, moesten ze worden afgemaakt volgens alle Australiërs. Dit hield in dat onze piloot in het gezelschap (grote, sterke man) ze met een schop te lijf ging. (klinkt cru, maar ozzies doen alles voor hun natuur!) Erg interessante gewaarwording, platgeslagen kikkers in het vuur. Zoals mensen weten ben ik een held met wildlife, dus nu ook heb ik me er weer door heen geslagen.

De laatste dag zijn we naar een billabong gegaan, met ook een waterval. Het was weer prachtig en gelukkig konden we hier wel zitten onder de waterval en heerlijk zwemmen in het water. Helaas zat het er toen op en zijn we terug naar Darwin gegaan. Het was telkens wel echt lang in de auto zitten, (Kakadu is even groot als Belgie) maar wat we hebben gezien was het allemaal zeker waard. Terug in Darwin hebben we nog wat gedronken met de 3 studentes en de verdwaalde maar zeer grappige Italiaan. Door veel te praten met de Italiaan die heel gebrekkig Engels sprak, heb ik mezelf nu ook gebrekkig Engels aangeleerd met een Italiaans accent, ik hoop dat ik hier snel weer van af kom!

Alice Springs, Kata Tjuta, Kings Canyon & Uluru

Na een relaxte nacht in Darwin ging onze bus om 12 uur naar Alice Springs. De busrit was helaas niet van Amsterdam naar Hoofddorp, daarom zal het ook wel 20 uur hebben geduurd. We gingen met de Greyhound bus een grote touringcar. Het mooie aan Greyhound is dat ze een policy hebben waarin staat dat wanneer je niet voldoet aan de hygiëne eisen, dat ze je de toegang kunnen ontzeggen. Ik zal jullie de details besparen maar ik kan jullie verzekeren dat wanneer je in je broek poept en braaksel in je haar hebt dat je dan nog steeds mee mag met de greyhound bus. Onze bus stopte in Katherine en in Tennants Creek. Wanneer je Sydney en omstreken gewend bent dan is dit zeker de andere kant van Australië. Waar we ons in Manly heel veilig voelde, voelde we ons hier dat alles behalve. Dus Katherine George en Tennants Creek zijn dan vanaf nu ook met stip de 2 dubieuste plekken waar ik ben geweest in me leven. Helaas staat dit gedeelte van Australië en The Northern Territory de laatste jaren bekend om zijn geweld en dronken aboriginals. En wanneer zelfs Australiërs en niet graag meer komen wil, dan wil ik er echt nooit meer komen. Maar na 20 uur zijn we gelukkig veilig en wel in een iets beter hostel aangekomen en konden we ons klaar maken voor weer 3 dagen in de natuur.

De eerste dag begon weer heerlijk om 5.30 uur. We werden namelijk om 6 uur opgehaald om naar Kings Canyon te gaan. Ik was gelukkig helemaal niet meer moe, dus met een brede glimlach zijn we op weg gegaan. Na 3 uurtjes rijden kwamen we aan bij Kings Canyon. Om de Canyon op te komen moet eerst de heartattack hill opgeklommen worden, het was pittig, maar ook weer niet zo zwaar dat je echt moest uitrusten (uiteraard te danken aan onze UITMUNTENDE conditie). Er werden mooie verhalen verteld en mooie foto’s gemaakt van de Canyon. Daarna gingen we lunchen en reden we verder waar we zouden gaan slapen. De eerste dag was vooral veel rijden, maar de uitzichten waren prachtig! Eenmaal aangekomen bij ons bushcamp, werd al snel duidelijk dat er geen voorzieningen waren zoals: toiletten en douches, iets waarvan je wel graag gebruik van wilt maken na zweten en niks doen. Maar goed vol goeie moed werd er begonnen aan het avond eten.. Tijdens het eten viel het op dat er hele kleine muisjes rondliepen bij het kampvuur, de muizen waren rustig dus ik bleef ook rustig.. We sliepen die avond in swags. Een swag is een grote versie van een slaapzak waar je met je slaapzak in kan gaan liggen. Vervolgens kan je een flap over je hoofd trekken, zodat je redelijk afgesloten ligt van de buitenlucht. We kregen een prima uitleg hoe het werkte en daar gingen we. Helaas voor ons waren de muizen niet weggegaan na het avond eten, dus terwijl je in je swag lag hoorde je het gepiep en het gebijt rondom je. Ik weet dat als het er op aankomt ik een muis kan platstampen, maar in een swag met 100 van die beestjes om je heen gaat je hart tot 120slg/pm. Nou moet het bekend zijn dat wanneer je hart 120 gaat je zeker niet inslaap kunt vallen. Dus na 30 min in angst te hebben geleefd of er een muis in me swag zou komen had ik het niet meer. Ik ben rechtop gaan zitten en dan maar proberen zo in slaap te vallen, maar dat betekende dus dat ik muizen overal zag lopen. Over m’n swag, tegen m’n schoenen, bij het vuur echt overal, ik wilde niet meer!! Dit ging zeker 2 uur zo door. Blanche daarentegen had oordoppen ingedaan en had duidelijk minder last van al die beestjes om d’r heen. Toen het half 1 was werd het rustiger buiten, het kampvuur was uit en het begon flink af te koelen dus de muizen hielden het voorgezien. Toen ik om 1 uur eindelijk in slaap viel bleek het dat het -1 aan het vriezen was en werd ik dus wakker van de rillingen van de kou. Ook Blanche d’r tenen waren er bijna afgevroren! Ik zal verder niet meer doorgaan over de slechtste nacht uit me leven, maar gelukkig toen ik eindelijk sliep werd ik wakker gemaakt om 5.30 omdat we weer verder gingen. (Ik ben nog nooit zo blij geweest dat ik vroeg mocht opstaan!) Voor de mensen die denken dat ik een aansteller ben, heb ik even navraag gedaan bij onze gids en zelfs onze gids had ook bijna niet geslapen en wanneer een gids bijna niet slaapt van de muizen dan vind ik dat ik mij nog sterk gehouden heb.

De 2e dag gingen we naar Katja Tjuta. Katja Tjuta is echt een geweldig mooie rotspartij dat lijkt op ovale bergen. De zon kwam ook door dus we konden eindelijk opwarmen door de zon. Om verhalen te horen over hoe de Aboriginals hebben geleefd is toch wel erg bijzonder. Door steeds omhoog te kijken tegen die bergen dan besef je toch wel dat je als mens maar heel klein bent. Na een wandeling van 3 uur moesten we weer verder, want we gingen naar de hoofd attractie Uluru!!!! Uluru is de heilige rots voor een Aboriginal stam en dat betekend dat we ons daar dus ook op heilige grond begaven. Helaas hebben niet alle mensen zoveel respect voor heilige grond, zo wordt er uitgelegd dat Uluru niet beklommen mag worden uit respect voor de Aboriginals. Helaas geeft de Australische overheid daar geen gehoor aan en bieden ze het nog steeds wel aan. Toen merkte we dat Australië een vreemd land is. De overheid weet niet wat ze aan moeten met de mensen die hier de oorspronkelijke bewoners zijn, dus wat de overheid doet, is ze een uitkering geven, want dan kunnen ze in ieder geval hun schuldgevoel afkopen. Dit heeft weer te maken met de échte geschiedenis van Australië. (gaan we nu niet uitleggen, lezen op internet!) Helaas hebben Aboriginals geen kennis van geld of beleggen en vervolgens is dus het straatbeeld dat er teveel gedronken wordt en heel veel agressie is. Maar goed we waren dus bij Uluru en dat heeft toch wel veel indruk gemaakt. Ik begrijp wel dat dit een spirituele plek is, ergens in een straal van 200km ligt er opeens een rots met vruchtbare grond die onderdak biedt. Het was een erg speciale ervaring. We hebben nog genoten van de zonsondergang en daarna konden we ons weer opmaken voor een nacht.

Gelukkig was de 2e nacht bij een camping en om nog wel toeristen te trekken werden hier de muizen verdreven met gif. Omdat het de nacht ervoor zo koud was hebben we nog geprobeerd om samen in een swag te kruipen, maar helaas vond Blanche het te krap. Na een prima nachtrust hebben we gekeken naar de zonsopgang bij Uluru daarna een rondje gelopen om Uluru en toen was het tijd om terug te gaan naar Alice Springs. Het was een vermoeiende 3 daagse trip, maar ook een heel bijzondere.

Na een nachtje in het hostel werden we gelukkig weer wakker om 6 uur, want om 6.30 werden we opgehaald om heerlijk op weg te gaan naar Adelaide. Dit was ook een 3 daagse trip. De eerste nacht sliepen we in Cooper Pedy, de hoofdstad van het opaal. In Cooper Pedy slaapt 80 % van de mensen onder de grond, omdat het in de zomer er nog weleens 50 graden Celsius wilt worden. Met onder de grond bedoel ik eigenlijk dat je een huis bouwt in een heuvel. De dag erna kregen we een prima rondleiding in het opaal museum en daarna gingen we weer verder. Deze trip was niet echt bijzonder. We deden deze trip, omdat het goedkoop was en we zouden nog wel speciale plekjes zien. Wel hadden we een hysterisch grappig tourguide en hebben we een leuk ander Nederlands stel uit Amsterdam ontmoet. Eenmaal aangekomen in Adelaide hebben we nog een nachtje geslapen in een hostel en hebben we Adelaide ontdekt. Een mooie en gemoedelijke stad! S ’avonds zijn we in de nachtbus naar Melbourne gestapt. Gelukkig waren dit maar 10 uurtjes! We zitten nu in ons campertje bij de Great Ocean Road en de 21ste gaan we naar Nieuw-Zeeland. Lieve lezers ik beloof niks, maar ga mijn best doen om vanuit Nieuw-Zeeland nog een verslag te typen.

Veel liefde en kusjes!

Check de foto’s!

https://picasaweb.google.com/bym.oosterhof/KakaduNationalParkUluru?authkey=Gv1sRgCLLg-_u_48mfTw#